Zelfreflectie monument der wachtende

Opdracht
Bij beeldend onderwijs kregen wij de opdracht om een wachtende man te boetseren. Eerst moesten wij met de techniek oefenen door een Eskimo te boetseren aan de hand van een opdrachtenkaart en later mochten we dan met onze eigen ingeving van hoe iemand er wachtend uitziet, een wachtend persoon boetseren.

Betekenis
Ik heb de inhoud van de opdracht verwerkt door een liggende vrouw te maken die haar armen onder haar hoofd heeft en haar ene bene over de andere heen geslagen heeft. Ik heb eigenlijk twee associaties bij wachtende mensen; 1. Ongeduldige, onrustige mensen. Deze mensen staan of zitten erg onrustig en kijken telkens op hun mobiel of horloge. 2. Rustige mensen die het wachten accepteren. Deze mensen gaan in een comfortabele houding zitten/liggen en zorgen dat de wachttijd fijn besteed wordt. Ik heb gekozen om mijn tweede associatie te verwerken in mijn beeldje, omdat ik deze mensen sterker waardeer. Deze associatie kun je terug zien in mijn beeldje doordat de vrouw er erg comfortabel bij ligt en duidelijk relaxed is en het niet erg vindt om even te wachten. Ik heb haar dan ook een glimlach gegeven om dit duidelijk naar voren te laten komen.

Vorm
Ik heb het beeldje over het algemeen vrij glad gemaakt. Behalve het hoofd; daarop heb ik een gezichtje gemaakt. Dit zorgt ervoor dat er diepte in mijn werk zit. Ook heb ik op het hoofd van mijn beeldje haar gemaakt waardoor dat deel van het beeldje geen gladde textuur heeft, maar ruw is. Mijn beeld bestaat eigenlijk enkel uit ronde vormen. Doordat ik de armen achter het hoofd heb geboetseerd en het ene been over het andere been heb laten kruizen, zit er ook meer diepte in mijn beeldje. Verder zorgen ook de borsten en de buik dat het beeldje minder plat is.

Materie
We hebben tijdens de les gewerkt met klei, een kleimat, een potje water en de hierbij behorende gereedschappen, zoals; mesjes, prikkers, gereedschap waarmee je patroontjes kon maken in je beeld en gereedschap waarmee je je beeld glad kon maken.
Ik vond het werken met klei erg leuk, omdat het erg fijn in de handen voelt en je vanuit een bol klei zo goed als alles kan boetseren. Dit is niet met ieder materiaal het geval en dat is waarom ik het werken met klei ontzettend kan waarderen.

Beschouwing
Om mij te laten inspireren voor deze opdracht, heb ik de zoekterm "waiting people" gebruikt op Google. Daaruit heb ik de volgende twee afbeeldingen gekozen die mij inspireerden.


 Bij de eerste afbeelding kun je heel duidelijk mensen zien die aan het wachten zijn. Dit kun je zien aan hun houding. Namelijk het naar beneden kijken of juist gefocust op hetgeen waarop zij wachten. Ook hangen de schouders erg naar beneden en vaak zijn de armen of benen gekruist. Dit is een belangrijk kenmerk van wachtende mensen.

Op de tweede afbeelding is ook een wachtend iemand te zien. Alleen is deze vrouw is wat minder gefocust op hetgeen waarop zij wacht. Ze is in een comfortabele positie gaan zitten en wacht geduldig.

Verder heb ik mijn nog laten inspireren door de beeldjes van andere pabo studenten die de opdracht al hadden gedaan. Ook in deze beeldjes zag ik veel de hangende hoofden en schouders en de gekruisten benen en armen terug.
De techniek bij het boetseren van de wachtende persoon heb ik geleerd door eerst de Eskimo van het opdrachtenblad te boetseren. Hierdoor had ik het basisprincipe van het boetseren van een mensje al redelijk onder de knie.

Werkwijze
Ik had al eens eerder met klei gewerkt op de basis- en middelbareschool. Ik kon hier dus al redelijk mee over weg. Ik kon al best redelijk verschillende voorwerpen uit klei boetseren. Wel vond ik het werken met het kleigereedschap iets lastiger, omdat ik hier nog niet veel ervaring mee had. Vooral een mooie neus maken, vond ik lastig. Met een beetje prutsen lukte het echter wel. Ook het werken met water om stukjes klei goed aan elkaar vast te maken, had ik nog nooit gedaan, maar dit was verder geen moeilijkheid.

Onderzoek
Ik ben begonnen met het walken van de klei over de tafel om op die manier de lucht uit de klei te halen, zodat de klei een geheel werd. Hierna heb ik er een grote ronde bol van gemaakt. (zie afbeelding 1)

Afbeelding 1

Hierna heb ik door middel van duwen met duim en wijsvinger het hoofd geboetseerd. (zie afbeelding 2)

Afbeelding 2

Vervolgens heb ik hetzelfde gedaan voor de benen en de armen. (zie afbeelding 3)

Afbeelding 3

Daarna heb ik ook door middel van duwen met de duim en wijsvinger de armen en benen dunner en langer gemaakt. Der armen heb ik achter het hoofd gebogen en bij de benen heb ik er een gebogen met de voet op de grond en de ander gebogen met de voet op het andere been. Tijdens dat ik dit deed, heb ik het beeldje ook al iets gladder gemaakt door met een natgemaakte vinger over de bobbelige delen te wrijven. (zie afbeelding 4)

Afbeelding 4

Met het gladder maken ben ik nog even doorgegaan en ook heb ik mijn poppetje wat meer vrouwelijke vormen gegeven zoals een wat boller buikje en borsten. Dit deed ik door mijn duim en wijsvinger uit elkaar op het klei te zetten en deze naar elkaar toe te bewegen waardoor er een soort bultjes ontstonden. (zie afbeelding 5)

Afbeelding 5

Ik heb nog een gezichtje gemaakt door met een stokje op bepaalde plekken wat klei weg te duwen en ook heb ik haar gemaakt met een stokje dat te vergelijken is met een heel kleine hark. Ik heb als het ware het hoofd geharkt en zo ontstond er een mooi patroon dat erg op haar lijkt. (zie afbeelding 6)

Afbeelding 6

Als laatst heb ik het beeldje nog iets gladder gemaakt en toen was mijn wachtende vrouw af!
Hier een selfie van mij (en Jelle) met het eindresultaat! (Zie afbeelding 7)

Afbeelding 7

Wat vind ik geslaagd en wat niet?
Ik vind dat de vorm van mijn beeldje goed geslaagd is. Het is mooi rond en het is een stevig geheel. Ook de houding van mijn beeldje vind ik erg goed gelukt. Het is duidelijk een rustig wachtend persoon. Wel had ik moeite met de voeten en het gezicht, waardoor de voeten een beetje stompjes zijn en het gezicht mij ook niet erg aanspreekt. Al is het wel een lachend gezicht en dat maakt het al een stuk beter.